Η Ζωή και το τίποτα
Κάποιοι κοιτάζουν τον ήλιο και βλέπουν μια λαμπερή κουκίδα στον Ουρανό...εγώ βλέπω μια κίτρινη κουκίδα στην παιδική ζωγραφιά και τη Ζωή φαντάζομαι....εστιάζω το ενδιαφέρον μου στην ανάγκη της να αποκτήσει νόημα να αλλάξουν οι δομές της και να γίνει υπηρέτρια υψηλών αξιών.. Μια Ζωή μουχλιασμένη κι αραχνιασμένη απ΄τη μιζέρια της ρουτίνας και την ασημαντότητα της συνήθειας σε τι τάχα
διαφέρει απ΄το τίποτα;
Όταν στο ΧΩΡΟ υπάρχει ένα ΠΑΙΔΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήνα μουτζουρώνει τις σκέψεις
με ποτάμια χρωμάτων,
τότε καθετί είναι το ΠΑΝ...
και η λεπτομέρεια της μουτζούρας
που ξέφυγε από την απότομη κίνηση,
σίγουρα δηλώνει
νεύμα παιχνιδιού.....
Παίζουμε?........
το ΤΙΠΟΤΑ πλέον είναι κι αυτό μέρος του ΠΑΝΤΟΣ!.......
η μουντζούρα ενός παιδιού ποτέ δεν ξεφεύγει....είναι η αποτύπωση της φαντασίας του, η αντίστασή του σ΄έναν κόσμο με λάθος όνειρα, κι εκείνο αλλιώς τα βλέπει όλα.......
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' αυτόν τον κόσμο μπορεί το τίποτα να ταυτίζεται με το παν, αλλά και το παν ένα τίποτα είναι, οπότε;
Όταν το Νους διακρίνει αυτή την τάυτιση,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι η Ζωή την βιώσει ποιητικά,
τότε τι νόημα έχουν οι Ετικέτες?...
Τίποτα,Πάν
Αν μεσολαβίσει το ίσον,
ΟΛΑ γίνονται ΕΝΑ και η Ουσία αποκτά Γεύση Παιδικής Εμπειρίας σε κάθε στροφή της Ζωής....
Τίποτα = Παν
το πιο τρομαχτικό Τίποτε είναι η ανυπαρξία...
Ενας Φίλος λέει:
"Όσο αναπνέω, μπορώ τα Πάντα..."
Σε φιλω..
Η Ζωή είναι Ποίηση, είναι Δημιουργία, αλλά δε βιώνεται έτσι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τίποτα μέρος της ανυπαρξίας είναι κι αυτό, ενώ το Παν είναι η ψευδαίσθηση της αιωνιότητας....
Άρα όσο αναπνέει ο φίλος μπορεί και να υπάρχει, αλλά το να μπορεί τα Πάντα είναι το απατηλό όνειρο της παντοδυναμίας που το μεταμορφώνει η πραγματικότητα σε εφιάλτη....